De Belgian Mountainbike Challenge (BeMC) is de zwaarste MTB Stage Race in de Benelux. Ieder jaar doet de organisatie hun best om deze titel te behouden, zo ook weer dit jaar. In 3 dagen tijd staan er 256 kilometer en 7850 hoogtemeters op het menu. En gezien het grillige terrein van de Ardennen is dit een aardige uitdaging. De start en finish ligt iedere dag in het mooie plaatsje La Roche.
Vrijdag 11 mei – koersdag 1
De openingsrit is 87 kilometer lang met 2450 hoogtemeters. Het is droog, de zon schijnt en de temperatuur is aangenaam. Het belooft een mooie dag te worden! We vertrekken vanuit het centrum van La Roche en rijden omhoog richting Parc à Gibier. Een lange, bij vlagen, steile klim over het asfalt waar ik meteen veel verschil kan maken met de anderen om mij heen. Met mijn master-licentie ben ik vanuit het 3e startvak gestart, maar voordat we bovenaan de bossen indraaien begeef ik me al tussen meerdere rijders uit het eerste vak.
In mijn wiel zit Erik Dekker, die ik meteen herken omdat zijn naam opvallend op zijn rood-wit-blauwe shirtje staat. Hij komt mij even voorbij maar wanneer ik er nog een extra snok aan geef laat ik Erik toch echt achter me. Ik heb geen idee of hij in vorm is of hoe hard hij normaal start, maar het voelt toch wel erg lekker om bij hem weg te fietsen! We zijn nog maar kort onderweg en krijgen we nog heel wat voor de kiezen maar ik voel aan mijn benen dat ik mij niet in hoef te houden. Het groepje waar ik in zit kan ik dan ook prima volgen, geen reden dus om te twijfelen… gewoon het gas open en gaan!
Na 45 km koers wordt deze, misschien iets te enthousiaste instelling gedwarsboomd door een lekke achterband. Doordat mijn tubeless ventiel een beetje verstopt zit met latex en ik de co2-pomp misschien wat onhandig gebruik, lukt het me niet om de band te vullen. Na toch al iets te veel tijd verspild te hebben besluit ik om het ventiel eruit te halen en een nieuwe binnenband te monteren. Terwijl ik hiermee bezig ben kom ik tot de conclusie dat mijn patronen op zijn (had maar 1 grote bij me) maar gelukkig komt even later Kelvin Bakx van de Giant ploeg met zijn fiets in zijn hand omhoog gelopen. Hij heeft zelf ook materiaalpech en moet te voet naar de eerst volgende bevoorrading om geholpen te worden. Hij is zo vriendelijk om mij een co2 patroon te geven. Mijn dank is groot Kelvin!
Na in totaal 22 minuten verloren te hebben (dat kan de volgende keer sneller!) stap ik op en ga weer verder. Hierna volgt een lange inhaalrace tot aan de finish. Mijn eindtijd is uiteindelijk 04 uur 45 minuten en 34 seconden. Daarmee sta ik op plek 146 in het algemeen klassement. Ik baal natuurlijk van de verloren tijd maar besef dat pech hebben er ook bij hoort. Naderhand zie ik in de Strava segmenten dat ik erg scherpe tijden gereden heb op de laatste beklimmingen. Wat als ik geen tijd verloren had? Dan had ik een sterke uitslag gereden besef ik me, zo ergens rond plek 60. Dit geeft me genoeg moraal voor morgen!
Zaterdag 12 mei – koersdag 2
Vandaag is de koninginnenrit van de BeMC, die gaat over 100 kilometer met 3050 hoogtemeters. De start is voor Hotel Florial, waar ook iedere dag de finish ligt. Het is wederom mooi weer en ik sta vooraan in het 3e startvak. Ik wil weer proberen om zo snel mogelijk naar voren te rijden wanneer het startschot gegeven is. Na een kleine 10 kilometer hangen we met 7 man in het wiel van Lars Lindemann, een renner van het Focus Rapiro team. Dit lijkt even goed te gaan, maar zijn tempo ligt zo hoog dat wij als achtervolgende renners één voor één moeten lossen.
Wanneer iedereen gelost is, waaronder ikzelf, ontstaat er uit de slachtoffers een nieuwe groepje. We komen goed overeen en rijden even later boven op een winderig plateau zelfs naar een ander groepje voor ons. In totaal zijn we nu met een man of 15. Het waait hier ontzettend hard, dus ik ben blij dat ik in deze grote groep zit. Al is het wel opletten want er ontstaan waaiers en als je even de aansluiting mist moet je meteen een gat dicht rijden. Even later vliegen we een steil bospad in dat steil omhoog loopt. Ik kan niet wachten om mezelf wat meer naar voren te rijden. Ik schakel een paar tandjes lichter maar mijn ketting hapert even met schakelen. Omdat ik ook meteen kracht zet breekt hij. Gelukkig heb ik al vrij snel door dat de quick link gebroken is. Gelukkig heb ik twee reserve links in mijn balhoofdstel zitten. Echter heb ik niet het juiste gereedschap bij me om het balhoofdstel los te draaien. Ik wacht op een volgend groepje met Freddie van der Schoot, die mij een multitool toe gooit terwijl ik naast hem mee de berg op ren (Freddie heeft uiteraard geen tijd om te stoppen). Ik bedank hem en ren weer terug naar beneden. Na 10minuten gesleuteld te hebben begin ik weer aan een lange inhaalrace, want afgezien van mijn gebroken ketting gaat het uitstekend.
Na de 2e bevoorrading komen er een aantal steile beklimmingen waarvan sommigen te voet afgelegd moeten worden. Dat doet wel even pijn aan de kuiten, maar eenmaal op de fiets doen de benen het weer goed. Ik hou het tempo hoog en blijf veel renners inhalen. Dan volgt de beruchte rivieroversteek van de Ourthe. Ik loop wat te klooien met de fiets in mijn nek terwijl ik tot net iets onder mijn knieën in het water sta. Wankelend bereik ik de overkant. Dit had ik wel iets beter kunnen aanpakken bedenk ik me achteraf, een mooi verbeterpuntje voor volgend jaar.
Ondertussen zijn mijn felgele Specialized S-Works schoenen wel mooi schoongespoeld door het koude water uit de Ourthe! Direct na de oversteek, met het water nog in de schoenen, volgt een lange steile klim waar ik het toch wel even zwaar heb. Eenmaal boven weet ik mijn oude tempo weer op te pakken en dat blijf ik volhouden tot aan de finish. Mijn tijd is 05 uur 27 minuten en 54 seconden, goed voor plek 110 in het algemeen klassement. Net als gisteren betekent die plek niet zo veel voor mij omdat ik veel tijd verloren heb. Hopelijk kan ik op de laatste dag wel iets moois laten zien, want de pech moet toch een keer ophouden?
Zondag 13 mei – koersdag 3
Er
is regen voorspeld, en in tegenstelling tot de meeste
weersvoorspellingen die NIET uitkomen, komt deze wel uit. Tijdens het
ontbijt regent het heel zachtjes en vlak voor de start komt het met
bakken uit de hemel. De 69 kilometer en 2350 hoogtemeters die we vandaag
moeten afleggen worden nog iets pittiger dan gedacht. Het is een graad
of 10 en het zal naar de middag toe nog wel iets warmer worden denk ik.
Ik besluit om mijn cXp armwarmers en windvest aan te doen en onder mijn
helm nog een fraaie koerspet. Dat moet goed komen!
De startklim
van deze dag brengt ons al snel over de toppen rondom La Roche, waar het
niet veel warmer is dan 5 graden. Kouder dan ik had gedacht, maar nog
steeds verwacht ik het tijdens de vele beklimmingen snel warm te
krijgen. Helaas blijkt het tegendeel waar. Een uur later heb ik het nog
steeds niet warm en in de afdalingen krijg ik het almaar kouder. Mijn
ademhaling schiet omhoog, ik ben aan het rillen en mijn coördinatie en
kracht worden minder. Dat is niet fijn, zeker gezien het feit dat ik
afdalen in deze omstandigheden bij voorbaat al lastig vind. Na 1,5 uur
koers leid de route ons vlak langs de camping waar ik bivakkeer. Ik
besluit om de tocht af te blazen. Zo ga ik het niet volhouden en om op
de laatste dag mezelf ziek te rijden is ook niet slim. Dit is de eerste
keer dat ik een marathon niet uitrijd, maar echt heel erg balen doe ik
op dit moment niet. Het enige waar ik aan kan denken is een warme
douche! Daaruit maak ik op dat het de juiste keuze is om te stoppen. Ik
heb mezelf de vorige 2 dagen goed kunnen testen en de uitslag is al lang
niet meer belangrijk voor mij. Vooral niet forceren nu. Ik laat me naar
beneden rollen richting de camping, naar die warme douche waar ik het
laatste half uur al naar uitkeek.
Ik kan met een goed gevoel
terugkijken op de afgelopen dagen, ondanks de tegenslagen. Ik heb geen
mooie uitslagen kunnen rijden maar heb wel gemerkt dat ik een stuk
sterker ben dan vorig jaar tijdens de BeMC. Het klimmen ging mij wederom
erg goed af en ook het afdalen ging stukken beter dan 2 weken geleden
in Houffalize. Beter rust ik nu goed uit zodat ik over twee weken in
goede vorm ben tijdens de Neheim marathon in Duitsland.
