Helaas was de editie 2018 niet doorgegaan en hebben we een extra jaar moeten wachten om de Gruwelijkste weer te mogen rijden. Zodra de inschrijving open was heb ik meteen ingeschreven en dat was maar goed ook. Net als andere jaren was het ook nu weer snel uitverkocht en stonden er vandaag 1500 deelnemers aan de start. Groesbeeks Gruwelijkste is geweldige tocht door één van de mooiste MTB gebieden van Nederland. We gaan al best vaak in deze regio fietsen, maar ook nu heb ik weer op paden gefietst waar ik nog nooit was geweest. Dan kregen we vandaag ook nog eens een mooie zonnige dag en het feest was compleet.

Nog één nachtje slapen

Zondag zou het weer vroeg opstaan worden, dus zaterdag al fiets klaarzetten na nog even de laatste controles gedaan te hebben. Tasje ingepakt, drie keer gecheckt of ik mijn helm en schoenen niet ben vergeten. Bidons gevuld, ééntje met WCup O.R.S. drink en ééntje met WCup Sportsdrink en ook nog maar een paar repen ingepakt èn mijn nieuwe Wahoo Raom opladen. Dan nog de fietsendrager er alvast opgezet en als laatste mijn kleren in volgorde van aantrekken klaargelegd.

Bidons vullen

Op zondag om 6:00 uur opstaan om lekker een dag met je maten te gaan biken is niet gruwelijk. Het is wel vroeg, maar we gaan biken. Hoe vroeger je opstaat hoe langer je kan biken, toch? Vandaag hebben we een mooie rit van iets meer dan 100 km met een 1800 hoogtemeters voor de wielen. De zon gaat schijnen en het wordt warm. Dat betekend in ieder geval goed drinken en genoeg eten. Na ons stuurbordje opgehaald en bevestigd te hebben konden we om 8:00 uur starten. We hadden afgesproken om er een lekkere sociale rit van te maken, maar zoals altijd lukt het om een of andere reden niet om een rustig tempo te rijden. We passeren dus al snel een aantal rijders die voor ons gestart waren en binnen no time waren we het eerste deel, dat door het Reichswald ging, al door en troffen we na 25 km de eerste pauze. Ik had zelf nog geen behoefte om mijn bidons aan te vullen, wel even een krentenbol gegeten. Dennis en Niek hadden wel de bidons gevuld. Arno ook, maar die had er maar ééntje mee genomen.

Pauze gemist

Na de pauze merkte ik al snel dat mijn benen goed waren, het klimmen ging me steeds gemakkelijker af en het herstel na de klimmetjes ging ook erg snel. De krentenbol was erg vers en gaf goede energie blijkbaar. Doordat we zo een beetje vooraan reden, hadden we vrij baan op de route en konden we met zijn vieren lekker doortrappen. Veel mooie klimmetjes en mooie afdalingen gehad, zoals je van de omgeving rond Groesbeek mag verwachten. Ondertussen nog af en toe genieten van het uitzicht over de velden en de mooie stukken in het bos. Door het prima tempo vlogen de km’s voorbij en waren we na een 65 km ook wel toe aan een tweede pauze. Na de borden 5 km en 1 km tot pauze, helaas geen pauze gezien (bleek achteraf dat er pijlen waren weggehaald….)., wel ondertussen de bidons leeg (ik gelukkig niet, die O.R.S. werkt goed en ik moet eigenlijk meer drinken). Een reepje zou er ook ook wel in gaan. Het was de laatste km’s erg stil geworden, maar dat kwam blijkbaar omdat de monden dichtgeplakt waren door het watergebrek. Aangekomen bij de oversteek bij de Heiligland Stichting was een verkeersregelaar zo attent om ons zijn water af te staan, waarvoor hartelijk dank.

Lekke band

Beentjes gestrekt, kont even van het zadel gehad, bidons een beetje gevuld en een reepje gegeten. Klaar dus om de route verder op te pakken, naar een erg mooi technisch stuk, plaatselijk bekend als “de kuil”. Daarna nog een paar km gereden om over het terrein van het Afrika-museum te rijden om hier nog even een pauze te pakken en de bidons helemaal te vullen. De praatjes kwamen nu ook weer, dus nog even het gas er op voor de laatste 25 km. Ook dit deel zat weer vol met mooie klimmetjes en technische afdalingen over stenen en stronken. Helaas reed Arno op zo’n stronk een stoot-lek en was de hulp nodig van Richard, de banden-op-pomper van de organisatie.

Pasta

Na gefinisht te zijn hebben we nog een heerlijk bakje pasta met extra kaas van de organisatie en een colaatje van Niek gekregen. Het was weer een gruwelijk mooie dag en daarmee doet de tocht zijn naam weer eer aan. Het ging vandaag erg lekker, de benen waren goed en mijn conditie beter dan verwacht. Over twee weken staat de Bart Brentjens Challenge op het programma. Nog even goed door trainen en dan zal ook dit weer een leuke tocht gaan worden. Groetjes Marc

Over de auteur

Winkelwagen
Scroll naar boven