Na de Hel van Groesbeek was mijn fiets nog niet schoon of de volgende afspraak was alweer gemaakt. Vandaag stond de eerste wedstrijd van het Belgische XCM seizoen op het programma. Dit is een wedstrijd voor licentiehouders en voor ons, de niet licentiehouders, ook wel funklasse genoemd. En fun was het zeker vandaag!
Om 9:30 was de start, dat betekende dus al vroeg het bedje uit en om 05:45 vertrekken via Gennep naar Grand-Halleux (tussen Trois-Ponts en Vielsalm). We waren mooi op tijd om de stuurborden op te halen en ons voor te bereiden op de 75 km Ardennen die voor ons lagen. We zijn met vijf leden van de CXP familie (Mathieu, Sten, Robbie, Huub en ik) gestart. Mathieu was al snel uit het zicht en heeft daardoor een paar mooie finishfoto`s kunnen maken van ons. Wij zijn met z’n vieren, ieder op eigen tempo, redelijk bij elkaar gebleven om tijdens de pauzes van de heerlijke, ik noem het maar buffetten, te genieten. Wat was dit ongelooflijk goed verzorgd! Alleen hiervoor zou je al mee willen doen.
Zelf had ik vandaag erg goede benen, kon de klimmetjes makkelijk verteren en zelfs nog versnellen. De trainingen voor de Hel van Groesbeek hebben dus echt geholpen en er voor gezorgd dat ik mijn beste Ardennenrit tot nog toe heb gereden. Al werd ik onderweg door een mede deelnemer op de “Wet van Ed” gewezen. Deze luidt als volgt: op je nieuwe bike rijdt je de eerste drie weken de straatklinkers eruit.
In het begin van de route volgden de klimmetjes, de één nog steiler dan de ander, elkaar in snel tempo op. Ik heb hem achter toch enkele keren op de 50 moeten leggen (met een 34 blad voor) om boven te komen. Gelukkig herstelde ik telkens goed door – wijze lessen uit het verleden – voldoende tijd te nemen om te drinken en zodoende geen kramp te krijgen. Vandaag (na een last minute tip) WCUP ORS drink gebruikt en dat heeft goed gewerkt met de warmte van vandaag. Het mooie weer heeft er ook voor gezorgd dat het parcours er mooi bij lag, met maar hier en daar enkele natte stukken. Er moest wel af en toe nog een beekje doorkruist worden en er was een erg natte afdaling. Deze en alle andere afdalingen maakten het klimmen zeer de moeite waard. Zo veel mogelijk de remmen los gelaten en lekker naar beneden knallen. Dat is toch echt wel het allermooiste wat er op de mountainbike te doen is.
Al met al weer een fantastische dag gehad met leuke mensen, super organisatie, een fantastisch parcours en mooi weer. Het was de korte nacht en lange reis zeker waard! Op 1 mei staat in de Belgische Ardennen de Philippe Gilbert Classic op het programma.
Tot de volgende blog!
