Woensdag 1 mei was het dan zo ver, waar in België de dag van de arbeid een nationale vrije dag is heb ik er voor gekozen een snipperdag te nemen, om mijn arbeid op de racefiets te verrichten. Lekker vroeg op, ontbijtje en om 06:15 uur verzamelen en vertrekken naar Aywalle.
Het weer voorspelde dat het in de middag een zonnetje zou geven en een mooie 18 graden, maar in de ochtend was het toch erg koud en twijfelde ik wat ik aan moest doen. Het nu koud hebben of met te veel kleding aan het in de middag te warm hebben – en me op de klimmetjes daardoor opblazen – zag ik ook niet zitten. Uiteindelijk toch maar gekozen om met mouwstukken, een windstopper en blote benen te vertrekken.
We hadden allemaal al vooraf ingeschreven en een QR-code gekregen, waardoor we bij de start door de drive-through snel ons kaderplaatje en rugnummer kregen. Voor een enkeling was het toch spannend en na een zenuwplasje konden we dan toch eindelijk op weg. Het eerste stuk had ik het toch erg koud en spijt dat ik niet meer had aan gedaan. Ik hoopte dat de eerste klim – Cote de Fraiture – maar snel zou komen, zodat ik mezelf warm kon fietsen. De benen voelde meteen erg goed en ik reed dan ook gemakkelijk omhoog. Bovenop gekomen op de rest gewacht en met deze kou was dat niet fijn, maar afspraak is afspraak.
De klimmetjes volgden elkaar redelijk snel op en de kilometers gingen zo vlot onder de wielen door. De vierde klim was Roche aux Faucons, één van de scherprechters in Luik-Bastenaken-Luik van afgelopen zondag. Hier zaten erg steile stukken in – er viel zelfs iemand om omdat hij te weinig snelheid had – maar ook deze ging het me erg gemakkelijk af en had ik zelfs tijd om wat foto’s te maken van de 7 andere kleine rennertjes.
Na een mooie afdaling lekker doorgereden, hier konden we al niet meer allemaal bij elkaar blijven en splitste onze groep zich al wat op. Helaas kreeg één van ons ook nog pech en kon niet meer verder fietsen. Gelukkig heeft de organisatie hem naar zijn auto kunnen brengen. We waren nu dus nog maar met 7 over. Twee anderen hadden besloten om een kortere route te rijden en waren we dus nog maar met 5 over.
Na een goed verzorgde ravitaillering hebben we het tempo wat opgeschroefd en kregen al snel weer mooie beklimmingen voor de wielen. Het tempo lag dusdanig hoog dat de volgende in onze groep moest lossen. Nog 4 rennertjes over. Ik voelde me sterk en kon een mooi tempo rijden, ook op de tussenstukken. De tweede pauzeplek lag bovenop de welbekende Muur van Huy welke we dus nog eerst moesten beklimmen voordat we de welverdiende cake, koek en sportdrank konden nuttigen. Na het schieten van een paar plaatjes, met zijn drieën weer op weg gegaan. De vierde heeft gewacht zodat ook nr 5 niet alleen door hoefde te rijden, het is ten slotte toch ook een sociale bezigheid.
Ook hierna weer enkele mooie klimmen – zoals de Cote de la France en de Col de Limont – op gereden, waarna er nog een keer pauze volgde om te eten en te drinken. Broodnodig zodat we ook de laatste 39 km, met nog drie mooie beklimmingen, goed konden verteren. Het tempo nog maar eens opgeschroefd en met zijn tweeën raapte we de één na de andere renner op. Het is toch goed voor het moraal als je andere renners inhaalt op het vlakke, maar zeker ook tijdens de beklimmingen. De een na laatste klim – de Cote de Niaster – vond ik zelf de mooiste van de 14 die we in totaal beklommen hebben. Mooie stijging, lengte en kronkelige weg. En als de benen dan ook nog goed zijn is het helemaal af natuurlijk.
Als toetje van de dag was er nog de La Redoute, lekker steil met toch een aantal wandelende wielrenners. Hier nog even alles gegeven, waarna een mooi uitzicht en een lekkere snelle afdaling volgde. Bij de finish aangekomen, na een mooie tocht van 152 kilometer, een herstel drank gekregen en nog nagenoten in een strandstoel in het zonnetje.
Uiteindelijk hebben we, op de pechvogel na, allemaal onze rit volbracht en een zeer mooie dag gehad. Mijn volgende geplande evenement is Limburgs Mooiste op 14 juni.
