Race Around The Netherlands

Vooraf

Na een trainingsperiode van 36 weken is het eindelijk zover. In deze periode ook alle bijkomende factoren genoteerd en bijgehouden in One Note (ideaal middel van Microsoft). Van de kleinste dingen die in mij opkwamen wat ik mee moest nemen tijdens de RATN tot de bijkomende kosten, trainingsschema’s en de verdeling van de route. Echt alles stond er in.

Dinsdagochtend 30 april

De dag van vertrek, het is 8:00 uur Alles wat mee moet ligt uitgespreid op de eettafel klaar om in te pakken. Ik ben erg onrustig en weet gewoon even niet waar te beginnen. Het jaagt van binnen waardoor ik niet helder kan denken. Gelukkig heeft mijn vriend dit door en laat mij alleen zodat ik tot mijzelf kan komen. Ik zet een CD van Guus Meeuwis aan waar ik vrolijker van word. Het gejaagde gevoel van binnen blijft maar nu lukt het om weer logisch na te denken, zodat ik alles kan gaan inpakken. Zodra dat gedaan is, alles op mijn fiets binden en dan kunnen we gaan.

De Proloog

Jurgen brengt mij weg naar Amerongen. In Amerongen aangekomen bij de Proloog is het al goed druk bij de fietscontrole en incheckbalie. Op het moment dat ik met mijn fiets naar de controlepost loop word ik emotioneel. Dan volgt de controle en het inchecken. Na dat gedaan te hebben word ik innerlijk ook eindelijk rustig. Vervolgens rijden we naar de Hostel waar een deel van de groep overnacht om alvast mijn spullen neer te zetten. Dan weer terug naar de Proloog waar we een pastabuffet krijgen. Het is wel al best laat voordat we uiteindelijk eten. Als afsluiting nog een kopje koffie en weer naar de Hostel.

Ik slaap met drie andere dames op één kamer. Blijkbaar vinden hun het nodig om nog volop te kletsen met elkaar terwijl ik probeer te slapen. In de nacht word ik wakker doordat één van de dames gaat zitten eten en veel kraakt met de verpakking er van. Een andere dame die boven mij ligt in het stapelbed blijft draaien en een hoop geluid produceren in haar slaap.

RATN dag 1, woensdag 1 mei

Om 6:00 uur vind ik het mooi geweest en sta ik op zodat ik op mijn gemak kan aankleden. Om 7:00 uur fiets ik naar de Proloog. Daar word ik om 7:15 uur verrast door Jurgen die nog komt uitzwaaien. Had ik dat geweten was ik mooi ook thuis gaan slapen, maar helaas. Mijn planning is om iedere 15/20 minuten te drinken en ieder uur te eten. Om de twee uur even van mijn fiets om te rekken en strekken en na vier uur een langere pauze van een uur en uitgebreid te eten. Het laatste uur voor de start lijkt oneindig te duren. Ik wil vertrekken.

De start

Dan na een korte briefing volgt om 8:00 uur het startsein. De eerste 100 km verlopen erg soepel. In Apeldoorn pak ik mijn lunch. Daar probeer ik op internet een overnachting te zoeken maar heb helaas geen internet verbinding. Na de lunch lijk ik niet goed meer in de flow te komen. Mede ook door problemen met mijn navigatie. Hierdoor heb ik bij de Posbank 2x dezelfde klim en afdaling heb mogen doen. het is 15:45 uur wanneer ik bovenaan de Posbank ben. Hier even een moment van rust gepakt en meteen mijn overnachting via Vrienden op de Fiets geregeld in Enschede. Volgens Google Maps is dat circa 75 km dus kan ik er rond 20:00 uur zijn.

En door

Ik stap weer op de fiets en heb het ritme weer op kunnen pakken. In Doesburg heb ik wel een paar keer om moeten draaien dankzij mijn navigatie die mij in de steek liet. Helaas duurde het bijna twee uur langer voordat ik in Enschede aan kwam. Even niet bij stil gestaan dat de route er niet rechtstreeks er naar toe loopt waardoor het bijna 40 kilometer meer was dan gedacht. Om 21:40 ben ik op plaats van bestemming met 264,68 km en 584 hm in de benen. Van de bewoners waar ik overnacht krijg ik nog een heerlijke verse soep. Daarna lekker douchen en gauw mijn bed in.

RATN dag 2, donderdag 2 mei

Vanochtend om 5:30 uur werd ik uit mijzelf al wakker. Naar beneden om even de ketting van mijn fiets en de bandenspanning te checken. Daarna aankleden en weer alles ingepakt. Om 7:00 uur kregen we een lekker ontbijt. Ik zeg we, want er bleek nog een deelnemer van de RATN daar te overnachten. Om 7:45 zat ik weer op de fiets. In Enschede weer enorme problemen met mijn navigatie die het spoor bijster is. Zodra ik in een stad of vol gebouwd dorp kom is blijkbaar de satelliet ontvangst niet goed waardoor die de route niet ziet en mij iedere keer terug stuurt met de melding dat ik verkeerd rij.

Afzien en genieten

Het was echt zwaar in het begin. Gevoel dat er geen kracht in mijn benen zat. Daarbij heel wat meer wind dan gister. Voor mijn gevoel ieder uur moeten stoppen en ik kon wel blijven eten. Om niet op te geven bedacht dat zolang ik blijf trappen kom ik vooruit. Wel genoten van de oase van rust op de Sallandse heuvelrug en Holterberg. Na de lunch pastasalade met zalm, yoghurt en een mueslibol in Ommen ging het weer. Het begon toen ook te regenen maar dat voelde eigenlijk wel lekker. Mijn benen voelde weer goed en op een gegeven moment de wind even mee. Dat ik spontaan begon te zingen: Oladijee Oladijo, af en toe krijg je de wind cadeau.

Het zit niet mee

Het verliep toen voorspoedig maar in Emmen ging het weer compleet mis met de navigatie. Een stuk was afgesloten i.v.m. wegwerkzaamheden maar daardoor kreeg mijn Mio de route niet meer gevonden. Tien keer opnieuw navigatie aan en uit gezet maar dat zonder effect. Op een gegeven moment maar uitgezet en richting Ter Apel gefietst, wetende dat ik die kant op moet. Daar mijn Mio weer aangezet en gaf die nog 12 km aan. Het idee dat mijn Mio mij naar het vervolg van de route navigeert dit braaf gevolgd. Met als gevolg dat ik tot mijn teleurstelling weer vlak bij Emmen uitkom. De Mio navigatie bleef mij terugsturen. Weer uitgezet en bordjes gevolgd naar Ter Apel. Navigatie uit en dan maar de kaart op mijn telefoon volgen naar Bourtange. Zo werd ik de laatste 20 km tot aan Bourtagne ook nog verrast met extreem harde tegen en zijwind. Dit deed mij besluiten om vandaag genoegen te nemen met minder omdat het anders zo laat zou zijn voor ik in Haren zou zijn. En dit na 3 slechte nachten leek het mij beter vandaag eerder mijn rust te pakken. Vanuit Bourtange gaan bellen voor overnachting in Vlagtwedde maar alles zat daar vol of er werd niet opgenomen. Dus genoegen genomen met een adres in Bourtange. Het voordeel dat ik gister 53 km meer heb gemaakt. Met vandaag een 194,2 km en 286 hm op de teller zorgt dit ervoor dat ik toch nog op schema lig. Morgen weer een nieuwe dag.

RATN dag 3, vrijdag 3 mei

Vanochtend bij het opstaan voel ik mij erg goed. Het idee dat het eerder stoppen gister mij zeker goed heeft gedaan. Na het ontbijt mijn tassen weer op de fiets en met tape mijn telefoon provisorisch vastgemaakt op mijn toploader. De bestanden van de route had ik van tevoren ook op de app van Bike-GPX gezet. Op deze manier heb ik een perfect alternatief als navigatie. Dit werkt goed. Alleen bij het vertrek voelt de zadelpijn en de pijn aan mijn linker knie niet goed. Niet aan denken en door, praat ik op mijzelf in. Meestal als ik weer even aan het fietsen ben gaat het beter en verdwijnt de pijn. Helaas dit keer niet.

Pech onderweg

Bij Onstwedde af moeten stappen en door de berm wandelen i.v.m. snoei werkzaamheden. Bij het weer aanfietsen een lekke band. Gelukkig kon ik mooi rustig blijven en besefte dat dit ook bij de Race hoort. Dus band verwisselt en weer door. Mentaal voel ik mij heel sterk vandaag en mijn benen voelen erg goed. Daar ben ik super blij mee. Wel moet ik echt ieder uur van mijn fiets door de zadelpijn. Helaas is dit geen pijn waar je doorheen moet of wat minder wordt. Sterker nog dit wordt alleen maar erger bij iedere trap die ik maak. Zelfs op strak asfalt kan ik niet meer blijven zitten. Mijn knie kan ik nog wel mee leven maar deze pijn van het zadel niet.

Innerlijk dialoog

Een innerlijk dialoog met mijzelf gevoerd van wat ik moet doen. Door mijzelf vragen te stellen voor wie ik deze tocht fiets, voor wie ik dit moet doen en of ik er nog plezier in heb. Kon ik op deze manier een weloverwogen besluit nemen om te stoppen. Het maakte het voor mij ook makkelijker dat ik nog ruim 1350 km heb te gaan, waarbij ik in mijn achterhoofd weet dat ik de race op deze manier nooit uit kan fietsen. Dus er komt hoe dan ook DNF achter mijn naam te staan.

Het telefoontje

Ik heb de beslissing gemaakt. Nu nog Jurgen bellen om mij op te halen. Hiermee wacht ik tot 11:30 uur. Zoals van tevoren afgesproken hapt Jurgen niet meteen toe en stelt mij vragen of ik het zeker weet. We spreken af dat ik wel blijf fietsen omdat ik anders te hard afkoel door de koude wind die er staat. Jurgen kan mij toch volgen via mijn telefoon maar ook via de website van de Race Around The Netherlands. Met tranen in mijn ogen fiets ik verder, maar ik weet ook dat dit het beste is. Wanneer ik ongeveer 10 km verder ben fiets ik door het plaatsje Anderen. Daar hoor ik mijn naam roepen. Ik zie aan de linkerkant van de weg een vrouw met een paar mannen. De vrouw vraagt of ik iets nodig heb. Niet wetende wie het is wil ik verder. Dan roept ze “hier Linda”. Ik draai om en fiets naar haar toe. Het is Linda Dijkman, een sportieve fanatieke fietsvrouw die ik volg op Instagram. Ze volgt mij via de site van de RATN en nodigt mij uit voor koffie. Dit sla ik niet af wetende dat ik toch uitstap. Zij is na Jurgen de eerste die ik vertel dat ik stop. Na de koffie fiets ik weer verder. Door Groningen heen en in Ter Post stop ik bij een brasserie waar ik besluit te wachten tot Jurgen er is.

Het avontuur stopt

Helaas stopt het avontuur eerder dan de bedoeling is. Maar met hoe ik mij verder voel vandaag geeft mij het vertrouwen dat de RATN zeker mogelijk is om te voltooien. Voor de rest veel mooie herinneringen gecreëerd maar ook opgehaald, dankzij het fietsen langs vroegere vakantiebestemmingen. Nu onderweg naar huis met af en toe momenten van emotie maar toch ook een trots gevoel hoe ik het gedaan heb. Mentaal en fysiek voelde ik mij sterk. Alles er omheen zoals het eten, drinken en overnachten is allemaal heel goed verlopen. RATN 2019 was super. Of ik het volgend jaar opnieuw ga proberen weet ik nog niet, maar dat hoef ik nu ook niet te beslissen.