Op een zonnige Duitse camping, gelegen tussen de met wijnranken begroeide berghellingen en idyllische oevers van de Rijn, staat dit weekend zowaar het eerste – en zeker niet het laatste – cycleXperience/Bikesight kampement. Marathon specialist, vriend en kampeerbaas Juul van Loon vergezelt mij deze dagen in Rhens. We zijn hier beide voor de Canyon Rhein Hunsrück Marathon, een van onze favorieten gezien de prachtige omgeving hier.
Soepele verkenning
De dag voor de wedstrijd gaan we op verkenning. Er zitten een aantal nieuwe segmenten in de route, waaronder een afdaling met switchbacks (technische haarspeldbochten) die zeker de moeite waard zijn om even te checken! We stippelen een rondje van ongeveer een uur uit, lang genoeg op deze warme middag. De switchbacks zijn prima te rijden en een mooie toevoeging aan het parcours, dat dit jaar ook iets meer hoogtemeters bevat dan voorheen. We rijden terug via een hoger gelegen gravelpad dat tussen de wijnranken doorloopt. Deze geeft ons een prachtig uitzicht op de Rijn. Via de Weinberg Trail, één van de meest technische stukken uit het parcours, dalen we weer af naar ons kampement.
Race focus of kampeer focus?
Aan het soepele verloop van gisteren en de goede voorbereiding eerder deze ochtend lijkt 10 minuten voor de start een einde te komen. Ik tover op dat moment twee linkerhandschoenen onder mijn shirtje vandaan. Zojuist hebben we extra bidons op zorgvuldig uitgezochte plaatsen verstopt – achter een muurtje en op een bankje op respectievelijk 30 en 50 kilometer – wat getuigd van een strakke voorbereiding. Echter ben ik vanmorgen door nog wat gebrek aan kampeer-routine in tijdnood gekomen. Hierdoor heb ik vlak voor het vertrek nog even snel twee handschoenen uit mijn tas gegraaid, niet wetende dat het twee linker handschoenen waren. Daar sta ik dan te balen in het startvak. Het zijn maar handschoenen, maar zonder rijden is toch echt wel minder fijn. “Een wijze les om de avond voor de wedstrijd alle kleding klaar te leggen” spreekt Juul mij toe met een schuddend hoofd. Zelf heeft hij alles prima onder controle dus daar valt niets tegenin te brengen.
Indeling is alles
Een beetje onwennig zit ik de eerste 15 kilometer op de fiets. Dat ik geen handschoenen aan heb werkt niet mee, maar ik maak me meer zorgen om mijn mogelijk slechte vorm deze dag. Waar het aan ligt weet ik niet, maar ik heb het erg zwaar. Ik ben zoals altijd erg enthousiast gestart maar moet, in tegenstelling tot normaal, erg snel passen. De benen schieten snel vol en ik heb moeite met het benauwde weer. Gelukkig besluit ik al vroeg in de wedstrijd gas terug te nemen en te wachten op, voor mij, het juiste groepje. Op een winderig plateau zit ik in het wiel van Leander Hamelink, rijdend in de leiderstrui van de MTB Marathoncup. Hij wil dat ik overneem, maar dat lijkt mij geen goed plan gezien het feit dat ik nog tijd nodig heb om te herstellen. Het tempo valt wat stil en van achteren sluit een groepje van zes man bij ons aan, wat mij erg goed uitkomt. Na 30 kilometer komen we langs mijn eerste verstopte bidon, die ik dankzij een soepele pitstop snel kan verwisselen. Ik moet wat extra werk doen om de aansluiting weer te vinden, maar op de langste klim van de dag is dat geen probleem. Naarmate de tijd vordert voel ik me beter en ik probeer een goede tactiek te bedenken om afscheid te gaan nemen van mijn groepje. Ik heb namelijk nog wat tijd goed te maken.
Het moment van de waarheid
Het perfecte moment doet zich onverwacht voor wanneer de Belg Jan-Frederik Finoulst voorbij komt. Een rappe man die vorige week in Arnsberg nog 2e werdt. Dit is mijn kans! Ik twijfel geen moment en zorg dat ik in zijn wiel zit. In no time zijn we weggereden van de rest. Heerlijk dat ik dit nog kan na zo’n moeizaam begin! Er volgt een vlak stuk waar ik wederom in het wiel blijf. Als we verder klimmen valt het tempo iets terug en neem ik de kop over omdat ik vind dat we door moeten pakken. Tot mijn verbazing zie ik dat Finoulst niet mee gaat en besluit om zelf verder te rijden. Wat volgt is het mooiste gedeelte van het parcours, de glooiende gravelpaden met wijnranken en prachtige vergezichten over de Rijn. Heerlijk om in zo’n mooie omgeving te mogen koersen. Ik kijk even achterom en vang nog net een glimp van Finoulst op, tijd om nog wat extra gas bij te geven.
Ik rijd beheerst en foutloos de Weinberg Trail naar beneden en krijg op de lange asfalt klim die volgt mijn 2e verstopte bidon aangereikt door een behulpzame supporter. Het gaat lekker! In de laatste 10 kilometer, net na de afdaling met switchbacks, krijg ik wederom bezoek van de Belg. Mijn tempo is er een beetje uit dus ben blij dat ik weer bij iemand kan aanpikken. We rijden erg hard omhoog en schuiven nog een plekje op door een stilgevallen renner in te halen. Er volgt nog een heel steil en gemeen klimmetje, waar ik helaas moet lossen. Gelukkig kan ik bovenop de berg de finish al ruiken, en als een stier met een rode lap voor de ogen vlieg ik de laatste afdaling in. Ik kom als 18e over de meet, 25 minuten achter de winnaar (wereldtopper Karl Platt) en 10 minuten achter mijn kameraad Juul. Die vandaag naar een ijzersterke 8e plek is gereden.
Resumé
In eerste instantie was ik niet tevreden met mijn resultaat. Gretig zoals ik ben had ik een aantal plaatsen hoger willen finishen. Maar in tweede instantie besef ik dat ik vandaag goed naar mijn lichaam geluisterd heb en na een moeizame start nog sterk teruggekomen ben. Ook gezien het sterke startveld is een top-20-notering sowieso een degelijke uitslag hier in Rhens.
De volledige uitslag is hier terug te vinden.
